Woensdagavond, yogales.
Het fysieke stuk van de yogales is bijna afgelopen, de inspanning hangt voelbaar in de lucht. In de laatste houding, baby pose, waarbij je focus naar binnen gaat en je je overgeeft aan wat er is, begint een student te snikken.
ik wil niet huilen
Een week later stuurt de student me een mailtje. Dat ze een tijdje niet naar de yogales zal komen, dat ze begreep dat er iets aan het gebeuren was, maar dat ze niet meer ging terugkomen tot het voorbij was. “Want wat als ik weer begin te huilen? Wat gaan de andere studenten denken? En waarom gebeurt dat altijd in de yogales? Ik kom om een paar uur te ontspannen, niet om te zitten wenen.”
waarom komen er dingen los?
Als je je weleens emotioneel hebt gevoeld tijdens een yogales, dit is waarom: terwijl we ons lichaam bewegen in de houdingen, draaien en wringen we letterlijk stilstaande emoties uit ons lichaam. Omdat het lichaam emoties opslaat, creëert het ademen en bewegen letterlijk ruimte om deze gevoelens te verwerken. Soms zijn bepaalde plaatsen zo strak en gespannen omdat we daar gevoelens vasthouden, we scenario’s opnieuw afspelen in onze mind of omdat we vasthouden aan kwaadheid, wrok, bitterheid.
Als je denkt dat dit spiri wiri nonsens is, denk dan eens aan je verstijfde schouders na een stressvolle periode of de vlinders in je buik als je verliefd bent, of je darmen die zich vastknopen als je veel spanning ervaart.
In een les buig je achterover (je opent je hart), je buigt voorover (je geeft je over) je maakt je hamstrings los (je leert loslaten), je opent je heupen (je maakt verdriet los), je werkt op je lever (je laat boosheid los), je chant (je ontdekt je ware stem), je mediteert (je maakt de boel bewust).
Je lichaam als je onderbewuste mind, als het ware.
brug
Als je werkt met het lichaam, werk je ook met de mind en het energiesysteem, want dat is de brug tussen lichaam en mind. Ons ego (de mind) houdt ons weg van negatieve emoties, bij wijze van overlevingsinstinct, het ego ziet dit als schadelijk eerder dan als bevrijdend. Door te bewegen en te ademen geeft het ego de controle af en kan je energie vrijer stromen.
Emoties zijn een soort energie en emotionele doorbraken kan je dus zien als een duidelijke aanwijzing van vooruitgang in persoonlijke en spirituele groei.
Soms is het duidelijk iets uit je verleden dat zich eindelijk oplost. Een student vertelde dat heel oud verdriet in vele uren op de mat laag voor laag werd afgepeld tot er niets meer van overbleef behalve een zeldzame, ietwat melancholische herinnering. Soms is het plots, spontaan, lijkt het van nergens te komen, als een storm die de dijk doorbreekt. Het onderbewuste laat dan iets los wat daar al te lang huisde, het is niet altijd afgetekend.
Dat kan gebeuren tijdens de les, of erna, als je in de auto zit of de afwas doet, een lied hoort op de radio, een mantra zingt, je kindje in slaap wiegt.
Als alles stroomt, kan de oorzaak van je blokkades naar het bewuste komen in plaats van het onbewuste en kan je ze dus ook overstijgen. Makkelijker gezegd dan gedaan, inderdaad, want onze eigen weerstand tegen deze emotionele kwesties is wat de blokkades veroorzaakt!
dit kan je doen
Ten eerste: het is allemaal van tijdelijke aard is. Wanneer je een oefening uitvoert, dan weet je dat je daarna armen kan laten rusten en het ongemak dan voorbij is. Net hetzelfde gebeurt bij emotionele onbehaaglijkheid: als je je verdedigingsmuur laat vallen, lossen dingen zich op. Na verloop van tijd merk je dat je veel meer ‘goede momenten’ hebt en minder ‘ambetante momenten’. Je merkt dat er dingen veranderen in je houding en in je leven, misschien op manieren die je niet had gedacht.
En ook:
- hou een dagboek bij. Een dagboekje kan helpen om je gewaar te zijn van de veranderingen. Zo leer je ook het verschil tussen pijn en ongemak.
- ga naar de weerstand. Je doet fysieke oefeningen en daarbij geeft het lichaam weerstand en wil soms niet meewerken. De mind begint te jeuken, te irriteren, emoties komen naar boven. Op dat moment willen veel mensen weglopen van hun yogabeoefening. Maar... dit emotionele ongemak is een teken dat er dingen aan het verschuiven zijn.
- praat met je leraar
wat nu?
Nu... niks. Er hoeven geen megatransformaties te gebeuren. Je moet er niet per se naartoe werken. Het gebeurt gewoon als je regelmatig yoga doet. Vaak is een les pure ontspanning en loop je op een wolkje naar buiten. Soms voel je je bevrijd. Soms leeggemaakt. Soms vol energie. Of in jezelf gekeerd. Je beseft weleens dat er ergens nog wat werk zit...en nu en dan weet je dat er iets is losgemaakt. Dat kan gepaard gaan met een korte periode van je verdrietig voelen of huilen als die emoties naar boven borrelen. Nadat je de emotie bewust hebt gemaakt is het vrijgelaten en kan je je verfrist en opgeruimd voelen en verder gaan. Dus laat het gebeuren. Er zit zoveel groei in het laten gebeuren.
En niet alle tranen zijn van verdriet.
