Ik ben ongerust. Want ik zie het de laatste tijd steeds vaker, alarmerend vaak: uitgebluste vrouwen, vrouwen die niet meer kunnen, die op zijn.
Ik wil hier geen snelle burn-out tips geven. Wil je niet zeggen hoe te eten. Wil je niet preken dat er moet gemediteerd worden, yoga moet gedaan worden, wandelschoenen aangetrokken en zelfhulpboeken gelezen, oefeningen gemaakt.
Want ik zie dat er vaak maar één ding belangrijk is: rusten. Ontspannen. Relaxen. En ik zie ook dat vrouwen dat niet meer kunnen, niet meer mogen van zichzelf. Vooral niet in hun eigen huis. In hun eigen huis! En ik zie een maatschappij die vrouwen opjut en opjaagt en aanmaant snel-snel terug druk te zijn, want: “Zijt ge nog niet terug aan ’t werk?”.
Als ik tegen een vrouw zeg dat ze veel vaker zou moeten ontspannen om te kunnen helen, laat het antwoord zich vanzelf al raden:
“Maar ik voel mij zo nutteloos als ik rust”
Onze natuur is om te voeden, te geven, te helpen. En wat hebben wij vrouwen een energie om dat schijnbaar 24/7 te doen! Maar we kunnen niet geven vanuit een lege beker. Nooit. Wij moeten eerst aan onszelf denken, zorgen dat onze beker vol is, en dan kunnen we vanuit die overvolle beker geven aan anderen. Dat is niet nutteloos, dat is buitengewoon zinvol. Dat ís zorgen voor anderen. Onderaan je beker ligt de aangebrande pudding, het schraapsel daarvan is niet lekker, niet zo bedoeld, niet zoet. Wat geef je het liefst aan je dierbaren?
“Maar het huishouden moet toch gedaan worden”
Wie zegt dat? Wie bepaalt of de wasmanden 1 of 7 dagen blijven staan? Wie zegt dat het niet okee is om een (hele) tijd niet te strijken, geen ruiten te wassen, de boel de boel te laten? Is daar een wet voor? Misschien ligt de maximale ontplooiing van je Zelf nu in je herstel en niet in de perfecte rechthoeken van de was? Wat als ‘eruit halen wat erin zit’ betekent dat je naar de diepte gaat in plaats van naar de breedte? Dat je je leven nu eens niet ziet als een project waarin alleen het resultaat telt?
“Maar ik voel mij schuldig als ik rust”
Schuldgevoel is een bitch. Wie heeft jou dat aangepraat? Heb je het altijd zo gezien in het gezin waar je vandaan komt? Mocht er nooit gerust worden? Was rusten slecht en bezig zijn goed? Was rusten voor luikeriken en doorgaan voor de sterken? Kan je daar bewust naar kijken? Kan je je verzoenen met de werkelijkheid zoals ze nu is? Dat jij moet rusten en dat dat de eerste stap is: net dàt leren?
“Maar ik wil anderen niet tot last zijn”
Kijk, mannen hebben minder rust en slaap nodig. 20 minuten per dag minder. Dat zeg ik niet, dat zegt het Sleep Research Centre. De yogische wijsheid zegt niet voor niks dat vrouwen minstens elke twee uur 11 minuten per dag compleet moeten ontspannen. Geen kinderen, geen werk, geen bliepjes, geen input, geen verwachtingen, geen deadlines, geen x-tig touwtjes die je moet vasthouden. Ontspannen. Dat zegt de wetenschap en dat zeggen de yogi’s. Daarnaast zou een vrouw ook nog 2x per dag (zowel in de voor- als in de namiddag) 31 minuten moeten slapen of compleet rusten.
“Het is maar leeg, zo, zonder doel”
Soms voelt het moeten rusten als een vreselijke last. Ja, soms is alles gewoon stom. Saai. Routineus. Heel anders dan het streefleven dat je gewoon bent. Je krijgt geen erkenning. Niemand die zegt “Wat heb je diep ontspannen vandaag, goed zo”. Dat streelt je ego niet. Maar een slechte dag voor het ego is een goede dag voor de ziel. Zelfcompassie. Acceptatie. Dat is niet jammerend tussen de brokken van je vermoeidheid blijven zitten, maar het is zéker niet doen alsof het er niet is of je sterker voordoen dan je bent.
“Maar daar zijn toch zeker goede oefeningen voor, voor altijd moe zijn?”
Oh ja, er zijn tools en technieken en een hele technologie om meer energie te krijgen. Voor wanneer je een dipje hebt. Voor lentemoeheid. Voor dagelijkse stress en occasionele slechte nachten. Maar jij bent uitgeput, lieve vrouw, van jarenlang slaapgebrek, van altijd ‘aan’ te staan, van aan alles te moeten denken en dan helpt geen oefening, geen yogalesje, geen quick fix. Wat Facebook je ook doet geloven. Dan moet jij rusten.
Soms is rusten in bed gaan liggen en niks doen. Soms is het slapen, ja, soms dàgen slapen. Soms is het haken. Koken. Je plantjes verzorgen. Soms is het niet haken. Niet koken. Je planten laten verkommeren. Soms is het een yogische slaap. Soms is het een film. Soms is een film te prikkelend. Soms is het helemaal niks. Soms is het goed gesprek met een lieve vriendin. Soms helemaal geen woorden. En geen vriendin. Soms is het met de rolluiken af en de gordijnen dicht in de zetel gaan liggen. Met een lavendelkussentje. Of niet. Soms is het neerzinken in een berg kussens, benen omhoog en eens diep zuchten. Soms is het die hard ‘nee’ zeggen tegen alles en iedereen.
Lieve vrouw, de dingen die je doet als je moe bent – zoals het reiken naar het derde kopje koffie, de afstandsbediening, de cupcakes, de wijn – zijn bijna nooit de dingen die je helpen uit je vermoeidheid te komen. Wat helpt is radicaal nieuw en eeuwenoud: ontspannen. Echte rust. Weten wij nog wat dat is?
Het is uittunen. Niks moeten. Niet moeten zorgen. Dit artikel niet moeten lezen. Wachten tot het overgaat. De lat lager leggen. Gaan liggen. Doen wat het lijf dicteert.
Tot je voelt: “hé, ik ben vandaag iets minder moe”.
Wat een artikel weer.
Dikke BULLSHIT.
🤓
LikeLike
Lees het dan gewoon niet en laat ons met rust aub!
Grtz van een stoere vent die dit aan zijn moppie wil meegeven (erg herkenbaar)
LikeLiked by 1 person
Wat voor domme lege reactie …!
LikeLike
Aiai dat raakt een gevoelige snaar Jani
LikeLike
Wat een zinloze negatieve comment… misschien ben je te moe om beschaafd te reageren? Maar dan nog, zelfs als je moe bent, probeer nog altijd om van de wereld een mooiere plaats te maken!
LikeLiked by 1 person
Prachtig geschreven. Ik lig nu op mijn bedje. Had ik vroeger nooit gedaan. Na burn out en flink onderuit, doe ik het wel. Heerlijk!
LikeLike
Leuk geschreven en zo waar. Veel van de tips tegen vermoeidheid zijn nogal actieve zaken. Alleen al in de zon zitten is al véél. Ik heb CVS gehad en al wat hielp was slapen slapen slapen, zonnen zonnen zonnen, maar in mijn geval ook wel voorzichtig eten (eten wat ik wil, maar met veel ijzer en andere nutrienten en zeker geen intolergenen). Van sporten kreeg ik bijnieruitputting en kon ik doodvallen. Gewoon wandelen en genieten is zoveel beter, je voelt dat aan.
LikeLiked by 1 person
Dankbaar 🌿
LikeLike
Zo herkenbaar
Willen rusten en slapen niets doen. Kon dat maar
LikeLike
Ik zou dit artikel graag lezen maar de achtergrond maakt dit vrijwel onmogelijk helaas.
LikeLike
Dag Mieke. Vreemd, de pagina heeft een witte achtergrond. Wat zie jij? Groetjes, Sigrid
LikeLike
Klopt!
Als je bijvoorbeeld dyslexie hebt dan is de kleur van de letter te licht en te dun tegen een witte achtergrond. Dat is vaak voor zulke mensen te veel focussen. Ik weet natuurlijk waarom jij dit hebt maar zo ervaren dyslexiemensen het vaak wel
LikeLike
Geweldig bedankt voor de feedback! Ik heb een en ander aangepast. Is het zo beter leesbaar? Nogmaals dank, feedback is een geschenk 🙂
LikeLike
Vaak helpt een zacht gele achtergrond bij mensen met dyslexie.
LikeLiked by 1 person
Goed hoor. Helemaal bulls eye. Ik zie het ook. Veel vrouwen hebben zelf-liefde en geen self-esteem en bestaan in de ogen van anderen. Zo ervaren ze dat. Naar binnen gaan en eerst eens dat kleine meisje met haar dromen ontmoeten, en weer vanaf dat punt jezelf opbouwen: dat doen ze niet. Ze kunnen erniet meer bij. Triest.
LikeLiked by 1 person
Mooi stuk. Het is waar dat veel mensen (niet alleen vrouwen volgens mijn ervaringen) zichzelf niet toestaan om te rusten. Heel belangrijk om die overtuiging aan kritisch onderzoek te onderwerpen en een realistischere, gezonde levenshouding aan te nemen!
LikeLiked by 1 person
Iedereen is anders en heeft andere noden en het artikel is voor heel veel vrouwen alles behalve bullshit!!! Blijkbaar ook iemand met een heel groot ego?
LikeLiked by 1 person
Prachtig geschreven. Eindelijk een beschrijving wat echte ontspanning inhoud. Heel fijn. Ik sla hem op en deel hem graag!
LikeLiked by 1 person
Bedankt voor dit artikel, zeggend wat moeilijk zegbaar is, en zo bestaansrecht gevend aan die diepe vermoeidheid en nood aan rust… Vooral het stukje over doel, ego… heel herkenbaar, kan heel rauw zijn om door te gaan. Steunend om zo verwoord te zien.
LikeLiked by 1 person
Very usefull information
Thanks
LikeLiked by 1 person
Heel confronterend ! En ik zorg dan nog eens wekelijks voor 7 ander gezinnen . Kunt ge u voorstellen hoe ik me voel ! Begrijp me niet verkeerd , doe dat supergraag ! Maar het woordje rust staat niet in mijn dagboek . Natuurlijk ben ik mezelf al vaak tegengekomen . Je moet dat kunnen . . .rusten . . .
LikeLiked by 1 person
En ook nog eens ontzettend leuk geschreven!
LikeLiked by 1 person
Reblogged this on slow 4 all and commented:
Zo waar! Herkenbaar: slecht kunnen ontspannen in je eigen huis. Er is altijd wat te doen.
LikeLiked by 1 person
Goed stuk, en zo waar! Ik heb hem gereblogged, hoop dat je dat goed vindt, anders haal ik hem weer weg.
LikeLiked by 1 person
Natuurlijk is dat okee, Maya!
LikeLiked by 1 person
Mooi artikel!
Ik las een tijd terug een bordje:
Sorry for the mess, we are making memories.
Dat helpt me elke keer weer even die wasmand te laten staan of die eettafel een zooi te laten 🙂
LikeLiked by 2 people
😀
LikeLike
Heel waar en helpend en fijn geschreven. Ik zou (een link naar) je artikel graag meenemen in mijn nieuwsbrief. Zou dat ok zijn?
LikeLiked by 1 person
Dat is helemaal okee, Caroline! Ik lees ook graag jouw nieuwsbrief!
LikeLike
Fijn Sangeeta!
Ik weet nooit zo heel goed wanneer ik de ruimte heb de nieuwsbrief te schrijven en uit te brengen, maar wanneer je hier -www.therapieutrecht.com- het emailadres achterlaat van de mailbox waarin je dit soort berichten wilt ontvangen, dan ga je ‘m helemaal vanzelf ontvangen, wanneer ‘ie verschijnt!
Leuk!
LikeLiked by 1 person
Mijn god wat een dom geouwehoer! Schrijver heeft direct psychishe hulp nodig.. als dat nog helpt.
LikeLike
Ik denk eerder dat jij hulp nodig hebt, Pjotr
LikeLike
Nee, voor jou is psychische hulp te laat, vrees ik!
LikeLike
Dit is zo herkenbaar. Ik raak helemaal overprikkeld en gestresst als ik niet denk aan geregelde rust voor me zelf. En dan ben ik geen fijn gezelschap. Dan is het voor mij het teken dat ik niets anders nodig heb dan slaap!
LikeLiked by 1 person
Topartikel, helemaal mijn gevoel .. ik erken het, next step is ermee aan de slag gaan! We leven in een maatschappij van méér, sneller, harder, boosten, challenges, blijven gaan met die banaan … dat dit opgelegd wordt tijdens je werkuren is al erg genoeg .. maar ook erna gaat het altijd harder, ik hoor vrienden klagen dat hun fietsclub of dansschool te veel druk zet, want we moeten zo nodig bewijzen dat we het nog kunnen, erbij horen, stilstaan is achteruit gaan .. ook ik heb 2 jaar intens gesport, power fitness, core training, loopwedstrijden, obstacle runs, het kon niet op .. onder het motto the body achieves what the mind believes .. wel, dat gaat een tijdje goed maar op een bepaald moment geeft je lichaam aan dat het genoeg is en dan moet je luisteren! Eerlijk benoemen dat je wat gas wil terugnemen is not done! Intussen lopen de wachtkamers vol met burnouts, sportblessures … nieuwe steunzolen, een andere kinesist, aangepaste voeding gaat het verhelpen, komt allemaal goed .. mensen, de oplossing ligt bij jullie zelf ..
LikeLiked by 1 person
Blijf maar eens overeind als alleenstaande vrouw met kinderen die alles alleen moet doen omdat de maatschappij vindt dat een man alleen alimentatie moet betalen om ook al vader genoemd te kunnen worden.
Nog altijd het huishouden en de kinderen voor de vrouw en de kost verdienen en minder betaald worden. Ja rust maar vrouw . Het zal niet functioneren !
LikeLike
Leuke insteek. Vind ook leuk dat de tips meteen ook uit de “moeten” sfeer worden gehaald.
Die vorm van nutteloos, pure rusten noem ik soms “jezelf met rust laten”, stop het oordelende, evaluerende vingertje van de professor….
LikeLiked by 1 person
Dit vind ik nou echt een TOP artikel,echt hel goed en ik herken mijzelf erin. Ik werkte en sportte zoveel ik kon, toen kreeg ik hartritme stoornissen en toen bedacht ik mij; wil je zo verder? Nu ik bijna 60 ben , probeer ik veel meer te rusten en als ik moe ben ga ik even liggen, so what….ik ben baas in mijn eigen huis en ik zorg goed voor mezelf. Ik werk niet meer, ben alleen mantelzorger voor mijn moeder, daar doe ik de boodschappen e.d. voor. De kinderen zijn de deur uit, tijd voor vele hobby’s, piano spelen, gitaar spelen, haken, breien…ik geniet dan optimaal….wat een ander ervan denkt, maakt me niets uit. Heerlijk dat lanterfanten!!
LikeLiked by 2 people
Wat een prachtig artikel, zo raak!
LikeLiked by 1 person
Een prachtartikel en zo herkenbaar.
Het artikel komt voor mij juist op tijd daar ik rusten moet.bedankt voor de reminder.namaste🙏
LikeLike
Ik wens je veel mildheid, Sandra!
LikeLike
Herkenbaar…heerlijk die rust.lekker opladen.xx
LikeLike
Ik heb je artikel inmiddels al 30x gedeeld denk ik. En iedere vrouw aan wie ik het laat lezen, reageert opgelucht. Dank je wel hiervoor.
Heb je enig idee hoeveel extra bezoekers je op je blog hebt gekregen met dit artikel? Want ik denk zomaar dat dat verrassend veel zal zijn. Ben heel benieuwd!
LikeLike
Dag Saskia, wat fijn te horen dat het vrouwen een hart onder de riem kan steken. Ik ben eens even gaan kijken naar de statistieken en ik moest even gaan zitten…:o . Het artikel is sinds publicatie 163925 keer gelezen op de website. Ik kon het niet geloven maar het is waar!
LikeLike
Dacht ik al 😉 Ik ben SEO specialist en dacht al als het zo ontvangen wordt, zal het vast ook enorm gedeeld zijn. Soort van viral gaan bijna. Het is ook super mooi geschreven, eerlijk, waar en duidelijk voor alle vrouwen. Vast ook goed voor de business. Succes!
LikeLike
Zo mooi verwoord. Ik heb heel mijn leven keihard gewerkt en mijn ex deed niks! Ik moest en kon niet anders dan vooruit. Maar kanker maakte plaats voor verplichte rust. Dan liet mijn ex me in de steek. … Geen hulp van iemand. Na een jaar leerde ik mijn huidige man kennen, en hij hielp me overal. Dit is een ander leven, en rusten is een tweede natuur geworden.. samen mediteren wij en gaan naar yoga. Niks moet nog, en alles mag. Bedankt om dit mooie artikel te mogen lezen.
Met liefde en zielerust
Maddy
LikeLike
Dat is een fantastisch geschenk, hé Maddy, zo’n partner ❤
LikeLike